met frisse tegenzin

Het is al de laatste dag van de maand. Wat gaat de tijd soms snel. Even koesterde ik deze ochtend de hoop dat ik niet kon gaan lopen omdat het regende, maar spijtig genoeg duurde de regenbui niet lang genoeg. En K vindt dat regen geen excuus is om niet te gaan lopen – gemakkelijk om dat te vinden van achter zijn bureau.

Met vertraging dus toch gaan lopen. Alleen, want B. zat in een vergadering vast - soms is het toch handig om ochtend- en avondshiften te hebben. Het lopen op zich ging goed. Mijn lichaam kan het opklimschema van de 20 km aan. Op het einde van mijn looptijd (4 keer 11 minuten vandaag) ben ik moe, blij dat het einde er is, maar ik heb niet het gevoel dat ik in het rood ben moeten gaan. Al zie ik me nog steeds niet die 20 kilometer uitlopen.

KOUD!

Wat een hectische dag heb ik achter de rug. Deze morgen opgestaan om 6 uur om te gaan werken (in GHB in L), na mijn werk een half uurtje thuis geweest om even in een versneld tempo alle belevenissen van op het werk aan K te vertellen (af en toe heb ik dit wel nodig als het een zware werkdag geweest is), daarna me - nog half vertellend over mijn dagje - aangekleed om mijn kilometertjes te gaan afmalen.

K. geeft me de raad om veel kleren aan te doen, want het is heel koud buiten. Dus, doe ik twee strakke t-shirts over elkaar aan (een strak t-shirt geeft meer warmte dan een los – of klopt dit niet), een fleece en nog een vestje. Koud heb ik het niet gehad, ik heb zelfs voor de eertste keer echt goed gezweet tijdens het lopen.

Loopmaatje B is vandaag ook van de partij. We lopen bijna even veel. Het verschil is dat zij deze week pas begonnen is met lopen, en ik al een aantal weken verder zit in mijn schema. Ik ben fier op B. dat ze het zo lang kan volhouden. Maar na afloop, ben ik vrijwel direct hersteld van het lopen, terwijl zij misschien toch iets te ver is gegaan. Mijn weken training beginnen toch enig resultaat te vertonen.

’s Avonds ben ik nog naar een optreden van Rosas gaan kijken in De Munt samen met K en B. Het was een mooie voorstelling – wat een fysieke topprestaties! We stonken wel alle drie naar de zelfgemaakte frietjes van K. – ik moet gelukkig niet op mijn lijn letten.

het is weer druk in L

Buiten is het nog steeds koud, maar de zon schijnt heerlijk. Een ideale ochtend voor een stadswandeling. In plaats van die stadswandeling, heb ik er een stadslooptocht van gemaakt. Het aangename aan het noodzakelijke koppelen. Aangezien ik geen zin had om mijn standaardtoertjes te lopen op sportkot, ben ik aan mijn huidige woonst vertrokken en heb ik al mijn vroegere studentenkoten even gedag gezegd. Het nadeel was dat ik hierdoor in het drukkere gedeelte van het centrum terecht kwam, en dus genoodzaakt was om tussen allemaal slenterende winkelliefhebbers te lopen. Ik had even het gevoel dat ik vorig jaar tijdens de 20 km van Brussel had: lopen tussen toeschouwers. Het grote verschil met vorig jaar is dat de mensen van vandaag me nogal vreemd aankeken. Geef me dan toch maar mensen die me aanmoedigen en staan te juichen.

Het lopen zelf ging vandaag weer veel beter dan donderdag - ik blijf het een vreemd fenomeen vinden, die 'form van de dag'. Ik blijf geduldig wachten op de dag dat ik uitleg krijg waarom het lopen de ene dag goed en de andere dag slecht gaat.

(Ik ben net nog eens even op de site van K F geweest. Als er binnen de 24 uur nog 30 658 mensen op mijn blog komen kijken, dan hebben er evenveel mensen mijn blog bezocht als de blog van K F)

iron lady

Met nieuwe muziek – zoals aangekondigd The Elected, Rilo Kiley en Jenny Lewis – op mijn ipod, die mijn liefste vriend K. er voor mij heeft opgezet, zou je denken dat het lopen vandaag een makkie is. Maar niets is minder waar.

Aangezien ik dinsdag te hard heb afgezien van het fietsen in de koude, begin ik mijn looptocht aan de voordeur, om zo opgewarmd de rest van het trainingsprogramma rondjesgewijs af te malen op het sportkot. (Ik loop graag op het sportkot omdat dit een zachtere ondergrond is dan versteende weg, en dus minder belastend voor mijn knieën. Blijkbaar is regelmatig afwisselen van ondergrond ook beter om te lopen – heb ik eens gehoord).

Ik ben nog maar net de hoek van de straat om of ik moet al een redelijk steile helling omhoog lopen, wat me zwaar valt. Ik heb het gevoel dat ik loden benen heb. Geef mij dan toch maar liever bovenbeenstijfheid (zoals dinsdag) dan die loden benen. Heel de loopsessie, blijf ik zware benen hebben. Toch heb ik volgehouden tot de laatste seconde. Opgeven, nooit.

Toen ik begon aan mijn eerste looptraining, zo’n vier weken geleden, vond ik het heerlijk om ’s morgens te gaan lopen. Nu, na vier weken, heb ik het gevoel dat ’s avonds lopen na een dagje werken me veel beter valt dan ’s morgens lopen. Zou ik deze morgen niet genoeg gegeten hebben, zou ik nog teveel aan het slapen zijn geweest, of zou het gewoon geweest zijn omdat ik slecht geslapen had. Ik weet het niet. Kan iemand me uitleggen waarom ik de ene dag het gevoel heb dat ik alles aan kan tijdens het lopen en waarom ik de volgende keer zo hard moet afzien om mijn ene been voor het andere te krijgen? Had ik nu ook maar even een echte professional die me begeleidde en me een antwoord kon verschaffen op dit soort vragen. Er zijn geen zekerheden meer…

lopen met B

Een nieuwe week, dus een nieuw schema. Vandaag op het programma: 4 x 10 minuten lopen. Ik heb vandaag afgesproken met mijn loopmaatje B – eindelijk nog eens met ons tweeën lopen. Met nog wat stijfheid in mijn bovenbenen van zondag, vertrek ik met de fiets richting sportkot om aan mijn looptraining te beginnen (klinkt absurd: fietsen om te gaan lopen). De fietstocht erheen bleek erger te zijn dan het lopen zelf. Het is zo koud buiten, mijn handen waren bevroren tegen dat ik aankwam aan het sportkot. De volgende keer ga ik al lopend naar het sportkot, dan ben ik al wat opgewarmd voor ik aan mijn rondjes op de piste begin. Het lopen zelf gaat goed en vlot. Vlotter dan ik zelf had durven dromen. Het was leuk om nog eens na een zeer lange tijd met mijn loopmaatje te gaan lopen. We lopen nog steeds hetzelfde ritme, wat het extra leuk maakt. Zo kunnen we elkaar af en toe een keertje aanmoedigen, al is het maar met een korte blik naar elkaar. Ik had de ipod vandaag niet bij (B had wel muziek), wat een beetje spijtig was, want na een tijdje worden de toertjes op sportkot een beetje saai – volgende keer gaan The Elected, Rilo Kiley en Jenny Lewis mee.

gelukkige verjaardag R!

Voor de eerste keer in mijn schema moet ik twee dagen achter elkaar lopen. Het gaat nog zwaar worden. Ik ben ’s middags al gaan lopen, want in de vroege namiddag moet ik naar het verjaardagsfeest van R. Als ik ‘s avond nog had moeten gaan lopen na al de drank en het lekkere eten, zou er van dat lopen niet veel in huis zijn gekomen. Ik begin mijn dagindeling al aan te passen aan het loopschema... Moet je dan echt maniakaal met sport omgaan om iets te bereiken?

Net als gisteren, wil M vandaag met me meelopen. Zo slecht moet het samen lopen gisteren toch niet geweest zijn. K. mijn vriend, gaat een stukje meefietsen om een paar fotootjes te maken voor op de site (Ben, hij is dus voor de eerste keer meegeweest). Het wordt binnenkort nog een familiehappening, mijn loopavonturen.

Over het lopen zelf: ik begin eigenlijk iets te snel met lopen, wat ik nadien moet bekopen. Halverwege krijg ik stekende pijnen in mijn linkerbovenbeen. De stekende pijnen gaan op en af. Soms zijn ze hevig aanwezig, soms iets minder fel. Zodra ik stop met lopen, is de pijn ook verdwenen. Zou ik mijn been te veel belast hebben met twee dagen kort achter elkaar te gaan lopen? Ik hoop maar dat het geen beginnende blessure is. Dat zou een beetje snel zijn. De volgende keer dat ik twee dagen achter elkaar moet lopen, ga ik toch proberen de eerste dag vroeg en de tweede dag laat te gaan lopen, zo hebben mijn benen en spieren meer recuperatietijd.

schone familie

Een dagje op stap met de schoonouders. Deze namiddag ben ik gaan winkelen met de schoonmama. Ik moet zondag naar het verjaardagsfeestje van R. (de vrouw van E.T.) en heb nog steeds geen verjaardagscadeau – en ik kan het toch niet maken ten opzichte van grootste fan van deze blog om met lege handen aan te komen. Ze heeft me onlangs een reflecterende band gegeven om aan te doen tijdens het lopen in de donker - een beetje randinfo kan nooit kwaad.

Als ik dan toch aan het winkelen ben – ik winkel helemaal niet graag – ga ik ook maar ineens die nieuwe joggingbroek kopen waarover ik het een paar weken eerder al had - de andere was en is echt niet om aan te zien. Een nieuwe joggingbroek kopen valt niet zo goed mee als ik dacht. Je hebt er zoveel verschillende soorten en merken in, voor elke sport een andere outfit, een ander model, ander materiaal. Eenmaal de juiste broek gevonden, moet je die nog in je eigen maat vinden. Gelukkig dat je maar een keer een nieuwe joggingbroek moet kopen.

’s Avonds, na een namiddagje winkelen met de schoonmama, ben ik gaan lopen met de schoonpapa. En mijn nieuwe joggingbroek. Een goede aankoop, al zeg ik het zelf. Voor de eerste keer in gezelschap gaan lopen – B, loopgezel, voel je je nog niet schuldig? Het was best leuk, het geeft een totaal ander gevoel om samen te lopen. Normaal gezien loopt M (de schoonpapa) langer en sneller, maar hij heeft zich aan mijn tempo aangepast. Tja, hij loopt al veertig jaar, ik nog maar vier weken, dus een verschil mag er wel zijn.

cijfertjes

Om eens een keer wat cijfertjes op mijn blog te kunnen zetten, ben ik gisteren gaan lopen met een hartslagmeter aan. Hier zijn de resultaten:

- 64 bpm* wanneer ik in volledige rust ben (bijna slaaptoestand)

- 132 bpm als ik aan het wandelen ben tussen de loopsessies

- 166 bpm als ik aan het doorlopen ben

- ik loop 1.200m in 7 min 45 sec (of 9,290 kilometer per uur – nog niet echt indrukwekkend, als ik dat zo omreken)

* voor de mensen die niet weten wat bpm is: het is de afkorting van beats per minute of het aantal slagen per minuut.

Maar wat willen al die cijfertjes nu juist zeggen? Dat ik al flink aan mijn conditie heb gewerkt of dat ik nog mijlenver weg ben van een goede conditie? Ik weet het allemaal niet, maar het was wel eens leuk om met een hartslagmeter aan te lopen – en het lijkt me ook wel professioneel, kunnen uitpakken met je hartslaggegevens.

Het lopen zelf ging goed. Ik heb het gevoel dat als ik langere tijd mag lopen, dat dit me veel beter ligt dan verschillende malen korte tijden achter elkaar te lopen. Of zou het gewoon zijn dat is er echt verandering aan het komen is in mijn conditie?

Ben vandaag ook voor de eerste keer een stukje gaan lopen op de atletiekpiste van het sportkot in L. Best leuk om daar te lopen. Het is een aangename ondergrond en je hebt niet het gevoel alleen te lopen. Voor de korte tijd dat ik er was, heb ik zeker 10 mensen samen met mij zien lopen. Misschien moet ik er maar mijn nieuwe loopomgeving van maken, ofwel kan ik de atletiekpiste in mijn loopparcours opnemen.

PS Ik blijf het geweldig vinden dat ik weet hoe ik de post van gisteren vandaag kan posten, en dat er toch verschijnt dat het gisteren gepost is. Ik kan reizen in de tijd!

supervrouw

Een nieuwe loopweek betekent meteen een nieuw loopschema. Deze keer mag/moet ik 4 x 7.5 minuut lopen. Ik vraag me af of dit wel goed gaat komen na mijn laatste loopprestatie.
Voor het eerst heb ik echt geen zin om te gaan lopen - en ik was maandag al blij dat ik dinsdag pas moest gaan lopen. Ik had me voorgenomen om kort na mijn werk te gaan lopen, maar heb het voor een aantal uren uitgesteld. Tegen zes uur was het al donker aan het worden en ik vond dit zelf een goed excuus om niet meer te gaan, aangezien het terrein waar ik loop niet verlicht is. Maar neen, K. en H. beslisten hier anders over. K. moedigde me vooral aan om te gaan lopen, en H. moedigde me aan om een keertje een ander parcours te lopen. Dus om kwart na zes stond ik hier aan de voordeur, klaar in mijn trainingsoutfit - die er nog altijd niet echt professioneel uit ziet. Het lopen was gewoon super, de tijd vloog voorbij, liep soms per ongeluk iets te lang (keek soms te laat op mijn horloge). Johan Museeuw zou zeggen dat hij een superdag had, volgens K.

Ik ben vandaag voor het eerst gaan lopen op een stenen ondergrond. Meestal loop ik op verhard zand, wat blijkbaar toch iets zwaarder loopt dan een stenen ondergrond. Maar het nadeel van die stenen ondergrond is dat ik kort na het lopen pijn had in mijn heup en knie. Toch ga ik wat meer op een stenen ondergrond moeten trainen, aangezien de 20 km volledig op stenen ondergrond is - maar dat is nog bijzonder ver weg...

loopplezier?

Het lopen ging vandaag aanvankelijk heel goed, maar eindigde in een kleine ramp - wat je natuurlijk een ramp noemt in het oog van het wereldleed. De eerste zes minuten gingen voor een keer zeer vlot. Ik was al langer aan het lopen dan de door het schema voorgeschreven zes minuten ik even op mijn horloge keek en blijkbaar moest stoppen. Alles 'liep' lekker vlot tot de eerste 20 minuten. Geen krampen, geen pijn, geen moeilijkheden met ademen. Van de ene meter op de andere veranderde dit 'lopen op wolkjes'. Ik kreeg hevige steken in mijn onderbuik, voelde me misselijk en had het gevoel dat ik niet voldoende lucht binnen kreeg. Omdat de steken en de misselijkheid bleven aanhouden, stopte ik eerder met lopen dan het schema me toeliet in de hoop dat deze onaangename gevoelens snel over zouden zijn. Maar het tegendeel was waar. Kort het lopen, overheerste enkel nog misselijkheid: warmte opwellingen, trillen, bleek worden, braakgevoelens, …

Ik ben er nog niet uit waarom ik zo ziek werd tijdens het lopen. Misschien heeft het wel te maken met een groot slaaptekort dat ik opgebouwd heb de laatste dagen tijdens mijn nachtdiensten. De rest van de dag heb ik me ook niet al te lekker gevoeld.

15° C is leuker

Terug thuis in het koude, natte België na een zalige korte trip naar Barcelona (15 graden, het zou ideaal zijn geweest om te gaan lopen). Met een dag uitstel ben ik deze ochtend volgens schema terug gaan lopen in mijn vertrouwde omgeving, in dat slechte weer. Waarom kan het niet zo’n mooi weer zijn als in Barcelona. Dat zou het lopen zo veel aangenamer maken. Al heb ik vandaag bijna alle soorten weersomstandigheden samen gehad: regen, wind, de zon die even kwam kijken, sneeuw en daarna hagel – dat heeft toch ook wel iets.

Het lopen gaat ondertussen al redelijk. Ik kan niet zeggen dat ik loop zonder pijn of steken af en toe, maar dat zal er wel bij horen. En ik veronderstel dat je af en toe een beetje moet afzien om je doel te bereiken.

Alle posten die ik de voorbije dagen heb bedacht, ook geschreven en dankzij KF op de juiste dag gepost.

decathlon

Met alle moed die ik had, ging ik de winkel binnen en zocht ik naar de man die hoofd was van de afdeling fitnesstoestellen. In mijn beste Engels legde ik hem mijn situatie uit (ik ben aan het trainen voor de 20 km, moet een strak schema volgen, maar in Barcelona is trainen niet zo evident, …). Zou ik misschien een half uurtje op jullie loopbanden mogen trainen?

Dit zou toch een fantastisch scenario geweest zijn, maar spijtig genoeg heeft dit verhaaltje zich enkel in mijn hoofd afgespeeld. Ik ben wel de winkel ingewandeld, maar heb nooit gevraagd of ik op een van hun loopbanden mocht trainen. Ik ga morgen wel lopen als ik eenmaal terug thuis ben.

lopen in barcelona?

Mijn voorlaatste dagje in Barcelona en ik had in tussentijd nog geen geschikte plaats gevonden om te lopen – en het binnenhuisjoggen was ook geen ideale oplossing. Barcelona is geen stad om te gaan joggen. Er zijn een paar pleintjes, maar die liggen op redelijk drukke plaatsen. De enige keer dat ik joggers gezien had, was in Parc Guëll en dat waren al echte atleten. Ik ben in vergelijking met hen nog niets. Het liefst loop ik ergens waar zo weinig mogelijk mensen me kunnen zien. Ik zit nog maar in de beginfase, ben er nog niet echt aan toe om publiek uit te pakken met mijn atletische vermogens.

In onze Lonely Planet van Barcelona staat trouwens het volgende: With all the traffic and crowds, Barcelona is hardly ideal for joggers. If you need to get your pins in motion, probably the easiest and most pleasant option is to head for Montjuïc, up above the traffic and smog. Better still is the aforementioned Parc de Collserola. A run along the beach in the cooler months can bring a little zen relief, but in summer you’ll find it hard not to stumble over all the oily bodies. Ik zou woensdagmorgen geen tijd om nog naar die plaatsen te gaan - en ik ben er nog niet klaar voor om het vliegtuig te laten voor wat het is en naar huis te lopen. Ik overwoog ook nog even om in een gymzaal te gaan lopen op een loopband, maar dan moest ik voor minstens een week lid worden van de ene club of 10,50 euro voor 1 bezoekje betalen in een andere club - ook volgens de Lonely Planet.

De hoop op een loopje opgevend, kreeg ik 's avonds een fantastisch idee (wel een beetje gek, maar toch) toen ik toevallig langs de Decathlon store in de buurt van ons hotel wandelde. Ik zag ik dat ze in die store loopbanden verkochten. Mijn eerste gedachte was: dit is de geschikte plaats om toch te trainen...

ter plaatse trappelen

Gisterennacht (zondag dus) vertrokken voor een korte trip naar Barcelona met K. Net zoals zaterdag heb ik nu ook weer mijn loopoutfit mee om mijn trainingsschema plichtsbewust op te volgen. De planning was om deze ochtend in Barcelona te gaan lopen, maar aangezien ik nog geen echt geschikte plaats gevonden heb, stel ik mijn training uit tot deze avond – gaan lopen op de Ramblas tussen honderden mensen leek me geen optie.

Na een bezoek aan Parc Guëll en la Pedrera kwam ik pas tegen acht uur aan in mijn hotelkamertje. Het was ondertussen al donker en ik had nog steeds geen geschikte plaats gevonden om te lopen. Mijn alternatief: een half uurtje ter plaatse lopen in mijn hotelkamer. Wat eerst een goed idee lijkt, is het achteraf helemaal niet. Geloof me, lopen op een hotelkamer, het is voor niemand een aanrader: het lopen maakt ongelooflijk veel lawaai (gelukkig zijn de onderburen niet komen klagen), je vriend lacht je van de eerste tot te laatste minuut uit en verklaart je gek, je hebt niet het voldane gevoel dat je hebt als je buiten in de natuur gaat lopen,… OK, je zweet een beetje, maar dat is het dan, en bovendien deed mijn kuit doet enorm veel pijn nadien. Is ter plaatse lopen op een harde ondergrond wel goed? Het enige positieve eraan, was dat ik me niet schuldig moest voelen omdat ik niet was gaan lopen. Ondanks veel hindernissen, kan ik mijn loopschema toch navolgen.

Toen we dinsdagavond terugkwamen in ons hotel, ontdekten we ook dat er goed gepoetst werd: al het zand dat onder mijn schoenen hing voor het lopen en dat op de grond lag na het lopen, was verdwenen. Laat het een tip zijn als je ooit de poetskwaliteit van je hotel wil checken.

lopen op locatie

Deze ochtend werd ik verwacht op de doopviering van mijn stiefneefje – of hoe noem je het kindje van de dochter van de vriend van je moeder. Ik kon dus niet – zoals gewoonlijk – ‘s morgens gaan lopen. Maar uitstel was geen afstel: ik had nog een halve dag voor me. Na het doopfeest heeft mijn broer me afgezet aan de ouderlijke woonst en voorzienig als ik was, had ik gisterenavond mijn voorzorgen genomen en mijn loopoutfit in een rugzak klaargezet om op verplaatsing te kunnen gaan lopen. Ben ik nu al een freak aan het worden?

Zalig om in de bossen van de stille Kempen te gaan lopen: ongerepte frisse lucht zonder fijn stof... Denk ik toch

De eerste vijf minuten bleven toch de zwaarste, verandering van looplocatie of niet. Eenmaal die vijf minuten voorbij, ging het vlotter. Zou dit de warmloopfase zijn waar je doormoet?

blessureleed

Vandaag was het landschap prachtig om in rond te lopen. De grond en de bomen waren bedekt met een dun laagje poedersneeuw, af en toe kwamen er een aantal stralen zon kijken door de witte wolken en de vogeltjes zongen op de achtergrond. Wat heb je nog meer nodig om je dag vol energie te beginnen. Misschien was dit mooie landschap enkel bedoeld om je dik aan te kleden tegen de koude en erin te wandelen en in mindere mate geschikt om erin te lopen. Mijn handen waren bevroren: ben mijn handschoenen vergeten in mijn locker op mijn werk, en mijn kin en onderlip voelde ik op het einde van het lopen niet meer. Eenmaal terug binnen in mijn warme appartementje ontdooide mijn kin en onderlip langzaam. Om je een idee te geven hoe het voelt: denk aan een bezoekje aan de tandarts waarbij je verdoofd wordt en dan het moment dat die verdoving langzaamaan begint uit te werken. Je kan al praten, maar hebt het gevoel dat je met een dubbele tong praat.

Mijn eerste blessure(s) zijn ook een feit. Heb twee schaafwonden op mijn heupbeen van de Ipod die ik aanheb tijdens het lopen. Tijdens het lopen steek ik deze meestal tussen de rekker van mijn loopbroek, maar blijkbaar schuurt hij tijdens het lopen over mijn heupbeen.

En mijn andere blessure liep ik gisterenavond op tijdens het scheren van mijn benen. Tja, vrouwelijke onderhoudswerken. Het is jaren geleden dat ik me nog eens gesneden heb, maar gisteren was het dus zover. En net ter hoogte van mijn achillespees (tendo calcaneus voor de kenners). Het eerste dat door mijn hoofd ging, was dat ik morgen niet zou kunnen lopen omdat mijn loopschoen de hele tijd over die wonde zou schuren, maar bij wonder is de wonde net ietsje hoger dan waar mijn loopschoen komt. We mogen af en toe toch een beetje geluk hebben bij een ongelukje.