weerstand en vergeten spieren

Ik dacht vandaag een leuke, korte ontspannen training tegemoet te gaan: 3 keer 3 minuten lopen, met 3 minuten rust ertussen. Niet eens het vermelden waard eigenlijk. Tot K me uitlegde wat volgens hem de bedoeling was, en toen werd het een ware hel. Weerstandstraining heet dat volgens K. 3 minuten lang de ziel uit mijn lijfje lopen, om daarna 3 minuten te recupereren. En dit scenario 3 keer. Tijdens het lopen had ik het gevoel dat ik mijn benen niet meer kon volgen, dat ik geen adem meer kreeg, dat al mijn ledematen als lood wogen en dat ik elke minuut kon neervallen. Maar ik heb het gehaald. Maar na een dik kwartier rust zit ik nog steeds na te trillen bij de geringste inspanning terwijl ik dit verslagje aan het typen ben. Is dit wel gezond?

Daarnaast heb ik enorme pijn ter hoogte van mijn schouderbladen. Het heeft even geduurd voor ik de oorzaak van die pijn kon achterhalen. Het zit’m in onze legbatterij: onze opgehokte kippen maken hun hok vuil en om die reden heb ik gisteren heel het kippenhok eens een grondige schoonmaakbeurt gegeven. Vandaag mag ik de gevolgen er van dragen. Ik was weer even vergeten dat daar ook nog spieren zaten. Seffens met die pijnlijke rugspieren gaan werken, dat wordt lachen als ik patiënten moet verdraaien of opheffen…