lopen met K

Het wordt moeilijker en moeilijker om op één dag te gaan werken, te gaan lopen volgens schema en dan nog een tekstje te schrijven voor op mijn blog. Dus schrijf ik mijn tekstjes met een beetje uitstel, zoals jullie al gemerkt hebben. Maar ik blijf schrijven. En dankzij KF weet ik hoe je valsspeelt met data zodat alles toch op de juiste dag verschijnt.

Vandaag is K nog eens mee gaan lopen, ondanks het feit dat we geen van beiden zin hadden om te gaan. En eerlijk gezegd, het is veel aangenamer om met zijn tweetjes te gaan lopen dan alleen of met mijn vriend de Ipod. Tijdens het lopen heb ik tijd om na te denken over mijn dagje, een beetje bij te praten met K (volgens J, de vriend van mijn mama, moet je kunnen blijven praten tijdens het lopen), maar vooral blijf ik me er over verbazen dat ik op een dikke twee maanden zonder echt al te veel moeite 50 minuten kan lopen. Ik wil hierbij niet zeggen dat ik af en toe geen stekende pijn - waar dan ook - moet verbijten, of af en toe mezelf moed in moet spreken. Maar toch, gaan lopen wordt aangenamer, bijna echt leuk als het weer mee zit, en het geeft me achteraf een zeer voldaan gevoel. Mocht ik de 20 kmniet halen om welke reden dan ook, mijn conditie is er op vooruit gegaan, al ben ik nog geen gram afgevallen, in tegenstelling tot vele andere lopers (maar er kon ook niet echt veel af). Maar die conditie ga ik na de 20 km proberen te onderhouden, al gaat de druk veel kleiner zijn. Alhoewel, K is me een marathon aan het aanpraten, maar dat zie ik echt niet zitten...