67 + 8

75 minuten. Dat zijn er 15 meer dan 60. Niet echt de moeite om te vermelden, die extra 15 minuten, want wat stelt 15 minuten lopen tegenwoordig nog voor, zou De Overmoed wel eens kunnen zeggen. Ik zeg: loop het zelf maar een keertje. Het lopen verliep vlot tot 65 à 67 minuten, en toen kreeg ik ineens een klop. Mijn benen wilden niet echt meer mee, ik dacht dat ik ging vallen over mijn eigen voeten. Die laatste 8 minuten waren vreselijk zwaar. Dus die 15 extra minuten voor vandaag, waren er ietsje te veel aan. De reactie van vriend K. was streng (maar rechtvaardig - zegt hij zelf): het kan geen kwaad, het is al lang geleden dat je nog eens echt hebt moeten afzien tijdens het lopen. Daar moest ik het mee doen. Ik had me verwacht aan een fiere, trotse reactie. Laat het duidelijk zijn, ik wil best lopen en trainen, maar het moet nog leuk zijn. En te veel afzien is niet leuk.

Tot nu toe had ik nog geen last van een vaak wederkerend fenomeen onder de lange afstand lopers (daar durf ik me ondertussen een heel klein beetje bij te rekenen): kniepijn. Maar die zaterdag heb ik er toch een klein stukje van mogen voelen (dat maakt mij alleen maar een echtere lange-afstandsloopster). Zelfs zondag had ik nog pijn aan mijn knie tijdens het wandelen. Het is een draaglijke pijn, maar ik ik ga zondag rusten en niet de geplande 45 minuten lopen.