weekoverzicht

Na een overdrukke week, vind ik eindelijk nog eens tijd om mijn blog up to date te brengen en te gaan lopen. Tussen het werken door ben ik woensdag naar een optreden van Cocorosie geweest, donderdag naar een benefietvoorstelling (voor onze vzw) van Wouter Deprez – en hoewel ik zelf niet zo’n fan ben van dergelijke voorstellingen, moet ik toegeven dat ik me geamuseerd heb tijdens de voorstelling, vrijdag moest ik naar een trouwfeest en zaterdag verjaarde de moeder van K. Voor haar verjaardag zijn we ’s avonds gaan bowlen. Natuurlijk bracht ik er weer niet veel van terecht. Meer ballen in de goot dan raak. De volgende dag deden mijn spieren ontzettend pijn ter hoogte van mijn billen. Een vreemde ervaring, want daar was ik nog nooit stijf geweest. En hoe ik daar zoveel pijn kan hebben, is me nog steeds een raadsel.

En zo werd het zondag voor ik er erg in had. Hoog tijd om nog eens lang te gaan lopen (ik heb 87 minuten gelopen), en het weer valt goed mee. K gaat mee lopen, wat het lopen veel aangenamer maakt. Sinds er af en toe iemand mee gaat lopen, is alleen gaan lopen veel minder aantrekkelijk.

Het lopen zelf ging redelijk vlot, qua uithouding mag ik zeker niet klagen, ik heb zelden nog last van stekende pijnen (als ik al eens een stekende pijn heb, is die vaak van korte duur en voorbijgaande aard), het ademen gaat goed, alleen blijf ik pijn hebben aan mijn knieën en bekken als ik langer dan een uur ga lopen. Gelukkig is het maar van korte duur. Meestal heb ik de dag nadien of een paar dagen erna bijna geen pijn meer. Sinds kort heb ik wel een nieuwe vreemde ervaring als ik steile hellingen oploop. In plaats van zware benen te krijgen door de inspanning, beginnen mijn armen meestal als lood te wegen. Het lijkt een gevolg te zijn van te weinig zuurstof. Zo voelt het in ieder geval aan. Meestal, kort nadat ik op de top van de helling ben, is het gevoel ook weer verdwenen. Weet er iemand hoe dit komt?