hiep hiep hoera voor mezelf

Ben, de grote dag is aangebroken, vriend K. is vandaag mee gaan lopen! En hij heeft er maar ineens een zwaar parcours van gemaakt. Het landschap daarentegen was heel mooi, net zoals het weer. Spijtig dat ik mijn fototoestel niet bij had.

De eerste 11 minuten waren een marteling. Nog geen honderd meter ver of ik moest al een steile helling omhoog van vriend K., daarna even vlak en dan terug omhoog door het slijk. Na de eerste ronde heb ik even met het idee in mijn hoofd gelopen om te stoppen. Maar na mijn nu nog toegestane minuut rust, ging het stukken beter.

Ik heb ontdekt dat mijn conditie er in de afgelopen weken toch op vooruit is gegaan. Ik kan al pratend lopen, zonder dat ik last heb van mijn ademhaling en ik kan steile hellingen oplopen zonder neer te vallen bij aankomst. Het gaat de goede richting uit.