waarom doe ik dit?

K. (mijn vriend) en ik zitten een flink jaar in vzw dREAMCATCHER. Af en toe organiseren we met deze vereniging activiteiten om geld in te zamelen – fun(d)raising, zoals we het wel eens noemen. De 20 km van Brussel was vorig jaar een van de activiteiten. Ik had me voorgenomen om de 2O km al wandelend af te leggen, samen met nog een aantal vrienden van de vzw. Maar daar sta je dan die zondag, tussen 25 000 andere mensen aan de startstreep. Van wandelen was er weinig sprake de eerste kilometer, aangezien je ergens in een grote groep mensen belandt die zich al lopend voortbeweegt.
Na verloop van tijd zie ik het bordje van de 4 km verschijnen. Joepie, ik heb al 4 km gelopen, maar daar stond ik dan alleen. Ik vond niemand van mijn groepje wandelaars terug. Gelukkig kwam ik toevallig E. tegen die ook voor onze vzw aan het lopen was. Samen besloten we om afwisselend te lopen en te wandelen (wandeljoggen heet dat blijkbaar) en zo alsnog de eindstreep te halen. Aan het bordje van de 19 km hadden we genoeg moed om al lopend de laatste kilometer in te gaan, maar die laatste kilometer was wel veel langer dan één kilometer – bedriegers!
Na drie uur en een handvol minuten bereikten E. en ik de eindstreep. Nooit had ik gedacht dat ik zoveel zou lopen. Strompelend ben ik tot de lopers die al waren aangekomen geraakt. Het gevoel waarvan ik toen dacht dat het pijn was, verzonk in het niets in vergelijking met de pijn de dagen nadien. Drie volledige dagen geraakte ik heel moeizaam uit mijn bed, kon ik amper gewoon wandelen, laat staan een trap op of af. Over heel mijn lichaam had ik pijn – ook in de delen waarvan ik niet eens wist dat ik ze had. Na de vierde dag, kwam een depressie om de hoek loeren. OK, ik had de 20 km van Brussel gehaald, een hele overwinning voor mezelf, maar nooit meer zou ik ongetraind zo’n zware inspanning leveren. En zo begon ik een aantal weken later te joggen, samen met B. – het gepraat na het lopen maakte het alleen maar aantrekkelijker. Ik vertrok in de grote vakantie voor een maand naar het project van onze vzw in Langa (Kaapstad, Zuid Afrika) en de break in ons loopschema waarvan ik toen dacht dat ze tijdelijk was, bleek definitief te zijn.

Maar vandaag (zondag 23 januari) heb ik alle info verzameld om te beginnen trainen. Ik heb nog welgeteld 18 weken om me klaar te stomen. Volgens het schema dat op de site van de 20 km van Brussel staat, kan je als beginner in 14 weken je lichaam klaar krijgen om die 20 km uit te lopen.
Mijn besluit staat vast, maandag begin in aan mijn trainingsschema voor de 20 km. Nu nog hopen dat ik het volhoud...